Stasion oneinde

ik ben ergens teruggeschoven
waar je weet dat het niet eindigt.

nu kunnen machtige schaduwen ontstaan
ik zie ze elkaar nahollen aan de verre rand van het gras
zich neerzetten. dit is iets
dat men tot in zijn tanden moet weten

ik spreek nog voorbij de laatste stem
daar dus is nog niet de laatste echo.
zo lang luister ik
langs sommige holle maar rietzwarte wegen:

laat dat je ondankbaarste
gedachte zijn

door Gust Gils

tekstbron: DBNL
opgenomen in WEEKBLADEN #49 - transmutaties van de middenstem

Stuur uw bijdragen (enkel tekst aub, geen prentjes) voor de WEEKBLADEN naar weekbladen@radioklebnikov.be