Vergankelijke schoonheid

De bleke dood zal met zijn koude hand
Mettertijd langs je zachte borsten strijken /
Het lieflijke koraal van je lippen wijken /
De warme sneeuw van je schouders wordt koud zand /

De zoete vonken van je ogen / de krachten van je hand
Waar al voor valt / zullen met de tijd krachtloos blijken /
Je haar / dat nu nog aan de glans van goud kan reiken /
wordt na dag en jaar slechts een gewone band.

De fraai geplaatste voet / de lieflijke gebaren /
Zullen deels tot stof / deels niets en nietig worden /
Want niemand offert nog aan je goddelijke pracht.

Dit en nog meer ervan moet aan ‘t eind ten onder gaan /
Alleen je hart – dat blijft in eeuwigheid bestaan /
Want de natuur heeft het gemaakt van diamant.

 

door Christian Hoffmann von Hoffmanswaldau
vertaald door Erik de Smedt

in een vertaling van Erik de Smedt
tekstbron: n.v.t.
vertaling: Vergänglichkeit der Schönheit vertaald door Erik de Smedt
Geregistreerde lezing(en) van deze tekst:
Vergankelijke schoonheid
Stuur uw bijdragen (enkel tekst aub, geen prentjes) voor de WEEKBLADEN naar weekbladen@radioklebnikov.be