De Deur van Radio Scorpio

IK: de nieuwe maan heeft van de zon gevreten.
gulzig in haar duister schrokte zij de stralen
tot de diepzee naar zijn zonnezaden stonk.
haar buik is bol, haar armen wiegen
al haar krijgers in haar kraters dol
en al haar bronnen hier op aarde borrelen
en in haar tuinen bloeien nu de elzenbomen
wier bloed in wortels door de aarde woelt.

ER : er doemt een grote naakte zwarte man naast mij op

VERTELSTER: IK beeft en zoekt zijn heil in het gebed

IK:” ik ben er niet maar toch zijn wij verbonden.
de manier waarop is elk de onze.
elkeen zijn weg want elke weg is ook de onze”.

VERTELSTER: Ik wou ‘neger’ schrijven maar dat doe je niet.

IK: “neger” zeg ik, in de dwaasheid
van mijn wanhoopsmoed, mag ik jou mijn broeder noemen?”

VERTELSTER: De zwarte buldert en geeft IK een stevige schouderklop

MAN: hahaha die kende ik nog niet

VERTELSTER: IK stuikt op de grond en krabbelt overeind

IK: er zit een grote zwarte man in mij

MAN: steek je hand ‘s tussen je dijen

VERTELSTER : Ik klemt stijf van de angst zijn hand tussen zijn dijen en begint weer te bidden

IK: “ik heb geen hoop want hoop
doet leven en dat heb ik al.
mijn hier is nu en al geheel in mij
en in mijn nu ligt haar heelal”

MAN: wat bazel je toch, maar goed:
nu wrijven, heel hard wrijven

IK (wrijvend): O liefste ik hoop dat
je er komt waar je naartoe wil rijen
ik zie je vrijen in een lelieveld
jouw naakte lijf als hemelrijk onthult
en het schokken treft je simultaan
en de lelies worden vogels en libellen
die jouw letters in de zwarte hemel spellen.

MAN: ja goed, genoeg daarvan. haal je handen maar weer boven.

VERTELSTER: IK haalt zijn handen van tussen zijn dijen en schreeuwt het uit: ze zitten helemaal onder de blaren en uit de blaren druipt groenige sluim en purperen etter.

IK: ik schreeuw het uit. wat nu?
MAN: steek je handen terug tussen je dijen
IK: wrijven? hiermee?
MAN: ja geloof mij nu maar.
IK: O liefste…
MAN: nanana niks van, zwijgen deze keer. denk aan je handen.

VERTELSTER: IK wrijft en wrijft. de zwarte man verandert langzaam in een Schone uit Kuurne-Brussel-Kuurne. IK haalt met een diepe zucht van genot zijn reine handen weer boven en prijst de hemel.

IK: ik prijs de hemel!
SCHONE uit Kuurne-Brussel-Kuurne (gevleid): je vind mij mooi?
IK: mijn handen zijn genezen! mirakel!
SCHONE: seg! gij denkt ook alleen maar aan uzelf! ik denk dat maar ‘s ga…
IK: ja ga maar, ongelukkige, wat moet ik nu met een Schone van de koersenfoor?
SCHONE [zeigt neer op een stoel en begint te snikken]: Er ist kein man fur micht!
IK: kom kom, Arbeit macht Frei
SCHONE: rotzak! kweddeleer!
IK: dérailleuse! peletonslet!
SCHONE: impotente letterzwam!
IK: verlebberde drinkbus, carbonlampenlicht
SCHONE: kankerende paranoiaknobbel!

VERTELSTER: IK kust de SCHONE, zij zoenen hartstochtelijk
IK (zuchtend): is het nog geen tijd?
SCHONE: nee, niet echt, maar kom, we gaan.

VERTELSTER: heden op 12 juni 2021 om 19:58 gaat de deur
van de Radio Scorpio studio open en dan weer dicht.

IK: open
SCHONE: dicht
IK: open
MAN: dicht
IK: open
ER: dicht
IK: open

VERTELSTER: dicht!
ARNOUT: toe!
(ma zet ze nu maar open want ‘t is ier veuttewarm)

door NKdeE

tekstbron: CKU 11/06/2021 @ 20:31
opgenomen in WEEKBLADEN #54 - The Spine is a Sword

Stuur uw bijdragen (enkel tekst aub, geen prentjes) voor de WEEKBLADEN naar weekbladen@radioklebnikov.be