Versterven

Paars voor de ogen.
Vrede in de koffer,
geen angst.

Ik heb geen angst meer.

Oftewel

van vieze dingen en dagelijkse
ongemakken.

Voorbij strompelend, hikkend, reutelend met een
afgevulde maag vol ongein,
dat wel,

glijd je algauw
ondersteboven en achterstevoren
over jezelf heen in onaangenaam
contact.
Helaas !

Aankomende verkeersglibber en riekende
rottigheid van vergeten levensmiddelen en andere
onhoudbare consumptiegoederen.
Een ietsjes te lang belegen lading
op jouw levenspad.
Helaas!

Je ruikt ze vaak wel, maar dan
net een beetje laat en voor je het beseft
voel je dat je valt.
Helaas!

(Kledderdeklits en hoepla!)

Je hele profiel volgeslibd,
ongemerkt omdat jij geestelijk
ergens verwijlde
waar het beter toeven is.
En ja, ach ja, daar
zit je dan opeens te kermen
op je rottige achterste
in de vla.
Helaas!

Een dor en broos takje
het enige gereedschap bij de hand
om de dooie boel
te ontroeren
en verprutten
voor eventjes.

Je weet ook niet beter immers,
zo is het leven,
zo is de dood.
Helaas!

door Petra Fenijn

tekstbron: inzending ontvangen op 21-04-2021
opgenomen in WEEKBLADEN #48 - morsdood

Stuur uw bijdragen (enkel tekst aub, geen prentjes) voor de WEEKBLADEN naar weekbladen@radioklebnikov.be